'மலையாளக்காற்றே வா'!----சிற்பியின் கவிதை வழி உறவுப்பாலம்!

 

 

    மலையாளக்காற்றே வா!-சிற்பியின் ரசனை,கற்பனை,பூகோள அறிவு,கவிதைவழி உறவுப்பாலம்;                                              

 CŸH!

CŸH ð£ô²ŠHóñEò‹ èMë˜, ªñ£Nªðò˜Šð£÷˜, «ðó£CKò˜, Þîö£CKò˜ Cø‰î èMë˜, ¹è›ªðŸø è™Mò£÷˜, Þô‚Aò Þîö£CKò˜, âùŠ ð¡ºè‹ ªè£‡ì å¼ ð™¶¬ø ÜPë˜. «è£¬õ ñ£õ†ì‹, ªð£œ÷£„C õ†ì‹ ݈¶Šªð£œ÷£„C Aó£ñˆF™ Hø‰îõ˜. «èó÷ ñ£Gô‹ ð£ô‚裆®™ àœ÷ îˆîñƒèô‹ YL G¬ù¾ àò˜G¬ôŠ ðœOJ™ ðœOŠð®Š¬ð º®ˆî£˜. 1953 Ý‹ ݇´ F¼„C üñ£™ ºèñ¶ è™ÖKJ™ Þ¬ìG¬ô è™M ðJ¡ø£˜. ܇í£ñ¬ôŠ ð™è¬ô‚èöèˆF™ H.ã., Ýù˜v (îI› Þô‚Aò‹) èŸÁ, 1958 ºî™ ªð£œ÷£„C ï™ôºˆ¶ ñè£Lƒè‹ è™ÖKJ™ MK¾¬óò£÷ó£è Þ¼‰îõ˜. 1989-Þ™ «è£¬õ ð£óFò£˜ ð™è¬ô‚ èöèˆF™ îI›ˆ¶¬øˆ î¬ôõó£èŠ ªð£ÁŠ«ðŸÁ 1997 õ¬ó CøŠ¹øŠ ðE¹K‰¶ 挾 ªðŸø£˜. ªñ£Nªðò˜Š¹‚è£è¾‹(2001), ð¬ìŠHô‚Aòˆ¶‚è£è¾‹ (2003) Þ¼º¬ø ê£AˆFò Üè£îI M¼¶ ªðŸøõ˜. îIöè ÜóC¡ ð£«õ‰î˜ M¼¶, °¡ø‚°® Ýbù‹ èHô˜ M¼¶, F¼õù‰î¹ó‹ îI›„ êƒè ñè£èM àœÙ˜ M¼¶, ͈î ⿈î£÷¼‚è£ù L™L «îõCè£ñE M¼¶ å¼ Aó£ñˆ¶ ïF (1998) (ê£Aˆò Ü裪îI M¼¶ ªðŸø¶) ÌxòƒèO¡ êƒAL (îIöè Üó² ðK² ªðŸø¶) (1999) âùŠ ðô M¼¶èœ ªðŸøõ˜.

                 மலையாளக்காற்றே வா -கவிதை

‘’裟«ø õ£ ñ¬ôò£÷‚ 裟«ø õ£

 Þ÷ƒè£¬ôŠ «ð£F™ ªî¼«õ ñí‚èõ¼‹ பூக்காரிபோல்

 õ£ê¬ù ï¬ì«ð£†´ õ£

i´ õ¼‹ ªê™õñèœ àù‚°

ܬìò£ ªï´ƒèîõ£Œˆ Fø‰«î Aì‚°‹

 ð£ô‚裆´‚ èíõ£Œ

** ÜóH‚ èìL¡ cô„ ²óƒèˆF™ ¹¬îò™ â´ˆ¶ FI«ó£´ è¬óò¬í‚°‹ ܬô„²èˆ¬î ÜœOõ£ êƒè‹¹¬ö‚ èM¬îèœ «ð£™ Ü옉¶ ªêP‰î «î‚°ñó‚ 裴èO¡ «î£O™ à󣌉¶ õ£ ªî¡¬ù ñóƒè¬÷‚ èîèO ÝìM†´ I÷°‚ ªè£®è«÷£´ è‡í£Í„C ஆடிவா

ð„¬ê‚ AOè¬÷Š «ð£™ ðô£ Þ¬ôèœ ðø‚辋 ñ…êœ AOè¬÷Š «ð£™ î£ö‹Ì‚èœ Cø讂辋 M‰¬îèœ ªêŒ»‹ «ñ£AQ õ£ «è£¬ìJ™ °¼õ£Î˜„ ê‰îù‹ Ýõ¶‹ °O˜ è£ôˆF™ è£îLJ¡ ªð¼‰îù‹ Ýõ¶‹ à¡ õ£®‚¬è

Ý® ñ£î‹ (à¡ èŸèìè ñ£î‹) îI›ï£«ì ªõJL™ Aøƒ°‹ ÜŠ«ð£¶ à¡ «î£OL¼‰¶ â‹ èíõ£Œ õ£êL™ ºA™ îƒè‹ Þøƒ°‹ ܶ à¡ è£ô õ˜û‹... ð£ô‚裆´ ñEJ¡ I¼îƒè Ýõ˜ˆîùñ£è âK«ñLŠ «ð†¬ìˆ ¶œ÷ô£è ðOƒ° ñ¬öŠ ð‰¶ M¬÷ò£® õ¼Aø£Œ

î£Aˆî âƒèœ ñ‡µ‚° Ü‹ðô¹¬öŠ 𣙠ð£òêñ£Aø£Œ ⡪ù¡ù ªè£‡´ õ‰î¬ù 裟«ø!

«ó£ñ£Qò˜è«÷£´ ¬è«è£ˆ¶ Ü¡ªø£¼ è£ô‹ ªõœO»‹ îƒèº‹ M¬îˆ¶Š «ð£ù£Œ

M‹Iò¿‹ «îõA¬ò‚ °ô«êèóŠ ªð¼ñ£«÷£´ Æ®‚ ªè£‡´ õ‰î£Œ

 

«êóñ£¡ ªð¼ñ£O¡ ßó„ ªê£Ÿè÷£™ ÝF»ô£ ïìˆFù£Œ

裆´ ò£¬ùJ¡ î‰î‹ «ð£™ õ‚ جñ̈î êƒèó¬ù Þ´Š¹Š Hœ¬÷ò£Œ â´ˆ¶ õ‰î£Œ ê£F Þ¼†¬ìˆ îè˜ˆî «èó÷ˆ¶ ë£JÁ ÿ ï£ó£òí °¼M¡ «îõ£óƒè«÷£´ F¼õ£êèƒè«÷£´ °¼M¡ ݈ñîKêù‚ è‡í£®ò£Œ ñ¬ôò£÷‚ èM¬îJ™ HóFw¬ìò£ù °ñ£ó¡ Ýê£Q¡ C‹ñè˜ü¬ù¬ò»‹ ã‰F õ‰¶ î‰î£Œ cô‚èì«ô£ó‹ 輈î‹ñ£ Ü¿î°ó™ è£ò‹ ²ñ‰¶ õ‰î£Œ

ñùŠ¹‡ î¿‹ð£è‚ èùó£è è‰î¼õ¡ ã²î£v C‰¶‹ Þ¬êòºF™ è¬ó‰¶ è¬ó‰ªî‹¬ñ‚ è£í£ñ™ «ð£è ¬õˆî£Œ

¬õ¬è ªð¼AõóŠ ªðKò£ŸP™ «îƒA G¡ø£Œ «è£¬õ è¬÷Šð£ø„ CÁõ£Qò£™ MCPù£Œ ðó‹H‚°÷ˆî£™ ªï…C™ ð„¬ê H®‚è ¬õˆî£Œ ***

 

Þˆî¬ù»‹ ªêŒî£Œ ñ¬ôò£÷Š ̃裟«ø! â¡ù ¬è‹ñ£Á ªêŒ«î£‹?

c õ¼‹ èíõ£ŒŠ ð£¬îJ™ ࡬ù õó«õŸèŠ ðOƒ°‚è™ ðFˆ¶ Üî¡ «ñ™ ð†´ MKˆî¶ «ð£™ æ˜ Þ÷‹ ïF¬ò -  ÝNò£Ÿ¬ø Ü¡«ð£´ ÜŠH ¬õˆ«î£‹.

ÜFêò‹ ð£˜... ô£˜‚°„ ªêŒî àðè£ó‹ ð¡ñ샰 ªð¼°ªñ¡ð£˜... àù‚è£è MKˆî ï¬ì ð£õ£¬ì Ü‰î„ C¡ù…CÁ ïF «èó÷ˆF¡ êKˆF󈶄 Yîùñ£Œ‚ è¬ôïFò£Œ‚ °ôîùñ£ŒŠ ð£óîŠ ¹¬öò£JŸÁ.

***

õœÀõ¡ ªê£¡ù¶ «ð£™ F¬ùˆ ¶¬í ï¡P¬òŠ ð¬ùˆ ¶¬í Ý‚Aù£Œ

õ£›è c ñ¬ôò£÷‚ 裟«ø!’’

                                                   கவிதை விளக்கம்;

முன்னுரை:

பண்டைய சேரநாடே இன்றைய கேரளம்,அரசியல் மற்றும் பண்பாட்டுப்படை எடுப்புக் காரணங்களால் தமிழர்களாக இருந்தவர்கள்  வேற்று இனமாக மாறினார்கள்.மலையாள நாடு தமிழகத்துக்குப் பலவளங்களைத்தந்துள்ளது.ரோமாபுரியோடு கடல் உறவுகொண்டு ,மிளகு,வாசனைப்பொருட்களை ஏற்றுமதிசெய்து ,தங்கத்தை இறக்குமதிசெய்தது. இலக்கியக்கொடைகள் குறிப்பாக சிலப்பதிகாரம்,மணிமேகலை,போன்றவற்றொடு சேரமான்பெருமாள் நாயனார்,குலசேகராழ்வார் போன்ற சைவ,வைணவ நாயன்மார்,ஆழ்வார்களின் தமிழ் இலக்கியங்களோடு  மட்டுமின்றி குமாரன் ஆசான்,தகழிசிவசங்கரம்பிள்ளை போன்றோரின் பிற்கால இலக்கியங்கள் தமிழில்  மொழிபெயர்க்கப்பட்டுள்ளன.அவை மட்டுமின்றி இயற்கை வளங்களைத்தருகிறது.இவற்றை மனதில் கொண்டுதான் சிற்பி ‘மலையாளக்காற்றே’ என்ற கவிதையை எழுதியுள்ளார். காற்று என்பதை வெறும் காற்றாக மட்டும் எண்ணாமல்  கேரளத்தின் கொடைகள் அனைத்தையும் காட்டும் குறியீடாகவும் கொள்ளவேண்டும்.

 

கவிதையின் பொருள்:

‘மலையாளக்காற்றே வா!  இளம்காலைப்பொழுதில் தெருவே மணம் வீசும்படி வருகிற பூக்காரி போல  நல்ல வாசனையோடு நடைபோட்டு வா’ என்று மலையாள இலக்கியத்தை,நட்பை,வளத்தை வரவேற்கிறார்.

 மலையாளத்திற்குத் தாய் தமிழ்மொழி எனவேதான் ‘தாய்வீடு வரும் மகளே உனக்கு எங்கள்  அடைக்கப்படாத நீண்ட கதவுகள்(பாலக்காட்டுக்கணவாய் –தமிழ்நாட்டுக்குள் நுழையும் வழி) திறந்தே இருக்கும்’ என்று மலையாளம் என்ற  மகளை அழைக்கிறார்.

அரபிக்கடலின் நீலச்சுரங்கத்தில் வளமாகிய புதையலை எடுத்து கரையில் சேர்க்கும் அலைகளின் சுகத்தை மலையாளக்காற்றே எடுத்துக்கொண்டு வா!

பிரபல மலையாளக்கவிஞர் சங்கம்புழைக் கிருஷ்ணப்பிள்ளையின் கவிதைகள் அடர்த்தியான பொருள் செறிவு உடையவை இதனை அடர்ந்த தேக்குமரக்காடுகளுக்கு உவமையாக்கி காற்றே நீ அந்த காடுகளின் தோளில் உராய்ந்து வா என்கிறார்

கேரளாவில் தென்னைமரங்களும் மிளகும் வளம்பெருக்குகின்றன.மேலும் கதகளி அங்கு சிறந்த நடனம் எனவே

‘’ தென்னை மரங்களைக் கதகளி ஆடவிட்டு மிளகுக்கொடிகளோடு கண்ணாமூச்சி ஆடிவா’’என்றும் பச்சைக்கிளிகளைப்போன்ற பலா மர இலைகள் உதிர்ந்து பறக்கவும் மஞ்சள் கிளிகளைப்போன்ற தாழம்பூக்களைச் சிதற அடித்தவாறும் காற்றே நீ விந்தை செய்யும் மோகினியைப்போல வா என்றும் கூறுகிறார்.(மோகினி,யட்சி போன்ற பெண்தெய்வ நம்பிக்கை கேரளத்தில் மிகுதி.)

இங்கே தமிழகத்தில் கோடைக்காலமாக இருக்கும்போது கேரளத்தில் உள்ள குருவாயூர்க்கோயிலில் தரும்  சந்தனம்போல மலையாளக்காற்று இங்கு  குளிர்ச்சியாக வீசும்.  அதேபொழுது இங்கே குளிர்காலமாக இருக்கும்போது மலையாளக்காற்று காதலியின் மார்புகளைப்போல வெப்பமாக வீசும்.எனவே எக்காலத்திலும் சுகம்தரும் காற்றே அது உன் வழக்கமான  வாடிக்கை  என்று கூறுகிறார்.

ஆடிமாதத்தில்(கேரளாவில் கற்கடக மாதம்) தமிழ்நாடே  வெயிலில் மயங்குகின்ற காலத்தில் உன் மலையாகிய தோள்களில் இருந்து மேகங்களாகிய தங்கம் எங்கள் கணவாயில் இறங்கும் அதுதான் நீ  காலத்தில் வழங்கும் மழை! பாலக்காட்டு மணி(மிருதங்க இசைக்கலைஞன்)யுடைய மிருதங்க ஓசைபோல எரிமேலிப்பைட்டை துள்ளல் போல( இது அங்குள்ள பழங்குடியினரின் அரக்கி மகிசி கொலை குறித்த சடங்கு நடனம்,துள்ளல் என்பது மகிழ்ச்சியில் ஆடுவது.கலிப்பாவுக்கு துள்ளல் ஓசை என்பதை நினைவில் கொள்க)மழையாகிய பந்தை காற்றே நீ விளையாடி வருகிறாய்! இதனால் தண்ணீர் தாகத்தில் உள்ள எங்கள் மண்ணுக்கு அம்பலப்புழை கோயிலில் தரும் பால்பாயசம் போல ஆகிறாய்!

என்னென்ன கொண்டுவந்தாய் காற்றே!

ரோமானியர்களின் பாய்மரப்படகுகளோடு கைகோர்த்து ஒருகாலத்தில் வெள்ளியும் தங்கமும் இங்கே விதைத்தாய்!

குலசேகர ஆழ்வார் ஓர் சேர அரசனாவார்.பன்னிரு ஆழ்வார்களுள் ஒருவர். தமிழில் வைணவ இலக்கியங்கள் படைத்தவர்.தேவகி புலம்பல் என்ற பாடலில் கண்ணனைப் பெற்ற தேவகி தான் அவனை வளர்க்க முடியவில்லையே யசோதை அப்பேற்றினைப்பெற்றாளே என்று புலம்பி அழுத பாங்கினை நன்றாகப்பாடியுள்ளார்.இதனையே

‘’விம்மி அழும் தேவகியைக் குலசேகரப்பெருமானோடு கூட்டிக்கொண்டு வந்தாய்’’ என்று கூறுகிறார்.மேலும்,சேரமான் பெருமாள் நாயானர் 63 நாயன்மார்களுள் ஒருவர்.சேர அரசமரபினர்.இவரின் தமிழ்ப் பக்திப்பனுவல்கள் 11ஆம் திருமுறையில் அடங்கியுள்ளன.இவருடைய திருக்கையிலாய ஞானவுலா என்ற நூலைத்தான் ஆதி உலா என்பார்கள்.இதைத்தான் ‘’ஈரச்சொற்கள்(கருணை மிகுந்தவை) கொண்டு ஆதி உலா நடத்தினாய்’’என்கிறார்.காற்றே நீ அதனைத்தமிழ்நாட்டுக்குக் கொண்டுவந்தாய் என்கிறார்.

 

கேரளத்து யானையின் கூர்மையான தந்தம் போன்ற கூர்த்த தத்துவ அறிவு மிக்க ஆதிசங்கரர் அவர்களை குழந்தையாய் இருக்கும்போதே தமிழகத்துக்குக் கொண்டுவந்தாய்! சாதி இருட்டை நீக்கிய கேரளத்து நாராயணகுருவின் தேவாரங்களோடு,திருவாசகங்களையும் அவரைக்குருவாகக்கொண்ட குமாரன் ஆசானின் கவிதைகள் குருவின் ஆத்மதரிசன கண்ணாடிபோல் திகழ்ந்தன.அந்த சிங்க கர்சனையையும் தமிழகத்துக்குத் தந்தாய்!

மலையாள இலக்கியத்தில் தகழிசிவசங்கரம்பிள்ளை எழுதிய செம்மீன் நாவல் குறிப்பிடத்தக்கது.அது தமிழிலும் மொழிபெயர்க்கப்பட்டுள்ளது.அதில் வரும் கருத்தம்மா என்ற பெண் கடற்கரையோரம் தன்காதலனோடு இறந்துகிடப்பாள் அந்தக்கண்ணீர்க்கதையைக் குறிப்பிட்டே ‘’நீலக்கடலரம் கருத்தம்மா அழுதகுரல் காயம் சுமந்துவந்தாய்’’ என்கிறார்.

ஏசுதாஸ் என்ற மலையாளப்பாடகர் தமிழ்த் திரைப்படப் பாடல்களைப் பாடி புகழ்பெற்றவர்.அவரைத் தமிழகத்துக்குத்தந்து கனராக கந்தருவன்போன்ற அவருடைய இசையமுதில்  கரைந்து கரைந்து எங்களைக்காணாமல் போகவைத்தாய்!

எங்கள் வைகை நதி பெருகிவரும்போது பெரியாற்றில்(முல்லைப்பெரியாறு அணையில் ) நீ தேங்கி நின்றாய்! கோயம்புத்தூர்(கோவை) களைப்பாறுவதற்கு சிறுவானிநதியால் விசிறினாய்,பரம்பிக்குளம் என்ற நீர்நிலையால் எங்கள் நெஞ்சில் பச்சை(வளம்,அன்பு) பிடிக்க வைத்தாய்! இத்தனையும் செய்தாய் மலையாளப்பூங்காற்றே! என்ன கைமாறு செய்தோம்?

 

மலையாளக்காற்றே நீ வரும் வழியில் உன்னை வரவேற்க பளிங்குக்கல் பதித்து அதன்மேல் பட்டு விரித்தது போன்ற ஓர் இளம் நதியை  ஆழியாற்றை அனுப்பி வைத்தோம்.அதிசயம் பார், நல்லோர்க்குச்செய்த சிறு உதவி  பல மடங்கு பெருகும் என்பார்கள், உனக்காக விரித்த அந்த நடைபாவாடை (நடந்துசெல்லும் கம்பளவிரிப்பு)யாகிய அந்த ஆழியாறு கேரளத்தின் சரித்திரச் சீதனமாய்,கலை வளர்த்த நதியாய், காலம் காலமாய் வந்த குலத்தின் செல்வமாய் பாரதப்புழை ஆயிற்று என்கின்றார். 

(பாரதப்புழா என்பது கேரளமாநிலத்தின் இரண்டாவது பெரிய ஆறு . இந்த ஆற்றின் முதன்மையான துணையாறு ஆகிய ஆழியாறு  மேற்குத் தொடர்ச்சி மலையின் தமிழ்நாட்டு எல்லைக்குள் அமைந்துள்ள ஆனைமலையில் உற்பத்தியாகிறது. இந்த பாரதப்புழா ஆற்றின் கரையில்தான்  108 வைணவத் திருத்தலங்களில் ஒன்றான திருநாவாய் நவ முகுந்தன் கோயில்  அமைந்துள்ளது. திருமங்கையாழ்வார் மற்றும் நம்மாழ்வாரால் பாடல் பெற்ற இத்தலம் கேரள மாநிலம் மலப்புரம் மாவட்டத்தில் திருநாவாய் என்ற ஊரில் அமைந்துள்ளது. இத்தலம் கஜேந்திரனால் வழிபடப்பட்ட தலமாகும்.[5] திருமங்கையாழ்வாரால் 2 பாசுரங்களாலும், நம்மாழ்வாரால் 11 பாசுரங்களாலும் பாடல் பெற்ற தலமாகும். எனவேதான் நடைபாவாடையாக விரித்த ஆழியாறு  சரித்திரச்சீதனம்,கலைநதி,குலதனமாக மாறி   அது பாரதப்புழை ஆயிற்று என்கிறார்.)

‘’தினைத்துணை நன்றி செயினும் பனைத்துணையாக்

கொள்வர் பயன் தெரிவார்’’

என்ற குறளை எடுத்தாண்டு,

 ‘’வள்ளுவன் சொன்னதுபோல்

தினைத்துணை நன்றியைப்

பனைத்துணை ஆக்கினாய்

வாழ்க நீ

மலையாளக்காற்றே!’’

 என்று கவிதையை நிறைவு செய்கிறார்.நம் கவிதைச்சிற்பி பாலசுப்பிரமணியம் அவர்கள்.

முடிவுரை;  அருமையான வரலாற்றுப்பார்வை, கவித்துவம், புவியியல்ஞானம், இலக்கியவாசிப்பு, மாற்றான் தோட்டத்து மல்லிகைக்கும் மணமுண்டு என்ற பிறரை மதிக்கும் மாண்பு.நம் பழைய சேர நாட்டுக்குப் பாலம் அமைத்த சிற்பியை வணங்குவோம்.